Flavius Valerius Leo (ca. 401 - 18 januari 474), bekend als Leo I, was keizer van het Oost-Romeinse Rijk van 7 februari 457 tot 18 januari 474.
Leo, geboren omstreeks 401 in Thracië, dankte zijn troon voornamelijk aan Aspar de Alaan die met de Ostrogotische hulptroepen onder zijn bevel grote macht uitoefende over de Byzantijnse politiek.
Leo was waarschijnlijk de eerste keizer die zich door de Patriarch liet kronen. Hij probeerde zich met zuivere verdeel-en-heerspolitiek zelfstandiger te maken van de Germanen door een beroep te doen op een ander groep barbaren, de Isauriërs. Hun leider Tarasicodissa trouwde met zijn dochter Ariadne in 466, maar zijn andere dochter was verloofd met de zoon van Aspar.
Leo probeerde het Westen te helpen door ervoor te zorgen dat Anthemius daar keizer werd en door in 468 een gezamenlijke expeditie te sturen tegen de Vandalen in Afrika. Dit liep echter uit op een grote en vooral kostbare mislukking die het einde van Anthemius betekende. De zaak van het Westen was hiermee voorgoed verloren en het Oosten bankroet.
Leo stierf op 18 januari 474, ongeveer 73 jaar oud, aan dysenterie. Aan het hof was al lang een strijd over de opvolging bezig die door Tarasicodissa werd gewonnen. Deze zorgde ervoor dat zijn zoontje (en dus kleinzoon van Leo I) als Leo II de nieuwe keizer zou worden.
