- Beschikbaarheid: Verkocht
- Model: Verina
De enige redelijk betaalbare munt waarop Verina, de vrouw van Leo, afgebeeld staat. Een populaire munt dus! Na de dood van haar man zat ze verlegen voor een mannelijke opvolger. Haar eigen zoon stierf kort na de geboorte en haar kleinzoon Leo II stierf in hetzelfde jaar van haar man, in 474. Zij vroeg aan haar schoonzoon Zeno, de man van Ariadne, of zij kon hertrouwen, wat hij weigerde, het begin van een regering lange vete. Met hulp van onder anderen Theodorik, Illus en Flavius Armatus (een neef van Basiliscus) wist ze haar broer Basiliscus op 9 januari 475 op de troon te zetten en Zeno te verjagen naar Isaurië, waar hij werd achtervolgd door troepen van Basiliscus. Wat later laat Basiliscus de geliefde van zijn zuster vermoorden. Verina, samen met Illus en Armatus, zochten toenadering tot Zeno en stoten Basiliscus van de troon (476). Terug in Constantinopel zat de keizerlijke familie in de handen van consul Illus. Het ging zo ver dat Verina werd verbannen uit de stad. Zij wendde zich nu tot haar andere schoonzoon Marcianus, getrouwd met Leontia, die zijn dromen om West-Romeinse keizer te worden, wel kon opbergen, om de Oost-Romeinse troon te veroveren. Het niet wachten op de troepen van Theodorik Strabo leidde ertoe dat de staatsgreep mislukte en Marcianus werd gevangengezet. Nog steeds in ballingschap, zag ze haar kans schoon toen in 483 Illus op zijn beurt uit Constantinopel werd verjaagd. Beiden sloegen de handen in elkaar en schoven een usurpator naar voor, Leontios I. Keizer Zeno stuurde een leger op hen af onder leiding van Johannes de Scyth. Bij de eerste schermutselingen sneuvelde Verina (484). Illus en Leontius verschansten zich in het fort Papurius in Cilicië. Na vier jaar belegering werden ze gevat en geëxecuteerd.
Denominatie:
AE4
Conditie:
Zeer fraai
Formaat:
11 mm
Gewicht:
0.99 gram
Periode:
457 Na chr - 474 na Chr.
Muntplaats:
Constantinopel
Muntsnede:
-
Voorzijde:
D N LEO, keizer met diadeem naar rechts.
Achterzijde:
Verina met kralenkroon met kruis en scepter, E in veld
Referentie:
RIC X 714
Flavius Valerius Leo (ca. 401 - 18 januari 474), bekend als Leo I, was keizer van het Oost-Romeinse Rijk van 7 februari 457 tot 18 januari 474. Leo, geboren omstreeks 401 in Thracië, dankte zijn troon voornamelijk aan Aspar de Alaan die met de Ostrogotische hulptroepen onder zijn bevel grote macht uitoefende over de Byzantijnse politiek. Leo was waarschijnlijk de eerste keizer die zich door de Patriarch liet kronen. Hij probeerde zich met zuivere verdeel-en-heerspolitiek zelfstandiger te maken van de Germanen door een beroep te doen op een ander groep barbaren, de Isauriërs. Hun leider Tarasicodissa trouwde met zijn dochter Ariadne in 466, maar zijn andere dochter was verloofd met de zoon van Aspar. Leo probeerde het Westen te helpen door ervoor te zorgen dat Anthemius daar keizer werd en door in 468 een gezamenlijke expeditie te sturen tegen de Vandalen in Afrika. Dit liep echter uit op een grote en vooral kostbare mislukking die het einde van Anthemius betekende. De zaak van het Westen was hiermee voorgoed verloren en het Oosten bankroet. Leo stierf op 18 januari 474, ongeveer 73 jaar oud, aan dysenterie. Aan het hof was al lang een strijd over de opvolging bezig die door Tarasicodissa werd gewonnen. Deze zorgde ervoor dat zijn zoontje (en dus kleinzoon van Leo I) als Leo II de nieuwe keizer zou worden.
