- Beschikbaarheid: Verkocht
- Model: Claudia Octavia
Claudia Octavia was de eerste vrouw van Nero en de dochter van Claudius en Messalina. Munten met haar beeltenis zijn zeldzaam!
In 53 n. Chr., vijf jaar na de dood van haar moeder, werd zij op 13-jarige leeftijd uitgehuwelijkt aan de latere keizer Nero, die van meet af aan een hekel aan haar had. Voor dit huwelijk was ze verloofd geweest met de praetor Lucius Junius Silanus. Dit was echter tegen de zin van Agrippina de Jongere en deze liet Silanus via Lucius Vitellius (vader van de latere keizer) beschuldigen van incest. Silanus pleegde (gedwongen?) zelfmoord op de dag van het huwelijk tussen Claudius en Agrippina de Jongere.
In 62 na Chr. had Nero méér dan genoeg van haar en ontbond hun huwelijk om met Poppaea Sabina te kunnen huwen. Onder militaire bewaking liet Nero Octavia naar Campania begeleiden, maar de spontane woede-uitbarstingen van het volk, dat sympathie voor haar had opgevat, dwongen hem haar terug te roepen naar Rome. Hij bleef echter zoeken naar een andere reden om zich van haar te ontdoen. Zij werd valselijk beschuldigd van overspel en verbannen naar het eiland Pandateria, waar zij op bevel van Nero werd vermoord.
Denominatie:
Zilveren Tetradrachme
Conditie:
Zeer fraai -
Formaat:
23 mm
Gewicht:
12,28 gram
Periode:
Jaar 5 58-59 Na chr.
Muntplaats:
Alexandria
Muntsnede:
-.-
Voorzijde:
NEPΩΝ KΛAY KAIΣ ΣEBΑ ΓEP ΑΥΤΟ Nero met stralenkroon naar rechts
Keerzijde:
ΟΚΤΑΟΥΙΑ ΣΕΒΑΣΤΟΥ Kop van Claudia Octavia naar rechts LE in veld.
Referentie:
RPC 5232
Nero, wie kent hem niet. Een van de meest beruchte Romeinse keizers. Nadat hij Claudius, zijn adoptief vader, en diens zoon Britannicus uit de weg had geruimd met zijn moeder Agrippina II, lag de weg vrij voor de keizerlijke macht. Hij vermoordde later zijn vrouwen Poppaea en Octavia, die zelfs zwanger was, en reciteerde een gedicht, terwijl Rome in brand stond. Hij gaf de Christenen de schuld, die de volgende 300 jaar onderwerp werden van vervolging. Nero gaf zich over aan decadentie en loste problemen, met onder ander de opstandelingen Otho en Galba, slecht op. De Senaat zette hem af en toen hij op het punt stond gearresteerd te worden, pleegde hij zelfmoord met een dolk.