- Beschikbaarheid: Verkocht
- Model: Sestertius temple of augustus
Fantastische keerzijde met de inwijding van de tempel van Augustus! De tempel werd na de dood van Augustus gebouwd door zijn opvolger Tiberius. Hij wijdde de tempel echter nooit in, deze plechtigheid werd uitgevoerd door Caligula. Caligula gebruikte de tempel ook voor een bijzonder ander doel. Hij bouwde een brug waarmee hij de Palatijn en de Capitolijn met elkaar verbond en liet die brug steunen op het dak van de Tempel van Augustus. De tempel brandde voor het jaar 79 af, maar werd herbouwd door Domitianus. In de 2e eeuw werd de tempel herbouwd door Antoninus Pius. De laatste vermelding van de tempel is afkomstig van een militair diploma uit 298.[3] De verdere geschiedenis van de tempel is onbekend. In de tempel werden diverse kunstschatten bewaard, waaronder een schilderij van Hyacinthus, gemaakt door de Griekse kunstenaar Nicias van Athene.[4] Bij de tempel hoorde ook een bibliotheek
Denominatie:
Orichalcum Sestertius
Conditie:
Ruim fraai
Formaat:
34 mm
Gewicht:
26,56 gram
Periode:
37-38 Na chr.
Muntplaats:
Rome
Muntsnede:
PIETAS
Voorzijde:
C CAESAR AVG GERMANICVS P M TR POT, Pietas gezeten naar links met patera. Caius Caesar Augustus Germanicus hogepriester volkstribuun.
Achterzijde:
DIVO - AVG / S-C De goddelijke Augustus, met toestemming van de senaat. Caligula in toga offert met patera boven altaar. Victimarius (magistraat die verantwoordelijk was voor het offeren) houdt een stier vast die geofferd wordt en een bediende met patera aan beide kanten naast hem. De tempel van Augustus met slingers. Op het dak een vierspan met beelden van Aeneas en Romulus.
Referentie:
BMC 41-43. BN 51. Cohen 11. RIC² 36.
Gaius Caesar Augustus Germanicus (Antium, 31 augustus 12 - Rome, 24 januari 41), postuum bekend als Caligula, als bijnaam voor de laarsjes die hij latijd draagde als kind, was van 37 tot 41 princeps van Rome. Caligula's jeugd werd getekend door de intriges van de eerzuchtige Seianus. Na een hoopvol begin van zijn regering, begon hij zich na een periode van persoonlijke tegenslag meer en meer te gedragen als autocratisch heerser, waarbij hij zijn bevoegdheden onder meer aanwendde om in hoogverraadprocessen talrijke senatoren naar willekeur ter dood te veroordelen. Een geslaagde moordaanslag van de Praetoriaanse garde maakte een einde aan zijn schrikbewind, dat gevolgd werd door een damnatio memoriae door de senaat.