Nero - Gouden AUREUS Salus (MA2460)

In de Romeinse cultuur werd het verlangen naar het welzijn van zowel het volk als de heerser belichaamd in Salus, een godin die het onderwerp werd van religieuze verering. Haar cultus is veel ouder dan haar tempel, die in 302 v.Chr. werd gesticht door de dictator C. Iunius Bubulvus en verbonden was met Salus Publica: Salus Publica Populi Romani Quiritium. De vroegste afbeeldingen van Salus op munten (1e eeuw v.Chr.) benadrukten twee aspecten van deze personificatie, geassocieerd met Victoria en met Valetudo, maar veranderden tijdens de late Republiek onder invloed van burgerlijke onrust, waarbij het werd geïnterpreteerd als een ideaal van algemeen welzijn. In de keizertijd gaf Augustus Salus een nieuwe betekenis door haar te associëren met Pax en Concordia (augurium salutis van 29 v.Chr.), waarbij het idee van algemeen welzijn voor het eerst werd verbonden met de persoon van Augustus, zowel in rituelen (vota pro valetudine Caesaris, later vota pro salute Augusti) als in de iconografie. Deze sterke verbinding met de keizercultus wordt aangeduid als Salus Augusta. Tiberius benadrukte de band tussen algemeen welzijn en de keizerlijke familie om de dynastieke continuïteit te claimen door Livia te identificeren met Salus op zijn munten. Na de poging tot staatsgreep van Piso bracht Nero een nieuwe ontwikkeling in de conceptualisering van Salus: terwijl onder Augustus het openbare welzijn werd gegarandeerd door de concrete daden van de keizer, en onder Tiberius Salus werd geassocieerd met de keizerlijke familie, hing onder Nero het openbare welzijn af van het louter bestaan van de keizer: het openbare welzijn werd identiek met het welzijn van de heerser zelf. Na de belangrijkste leden van de samenzwering van Piso ter dood waren gebracht, werden velen verbannen. De stad werd gevuld met begrafenissen en tranen terwijl huizen werden versierd met laurier als dank aan de goden die de Imperator hadden gered. Nero verleende eerbetoon aan degenen die het actiefst waren geweest in het ontdekken van zijn vijanden en de Senaat decreeteerde dankzeggingen en offers. De dolk van Scevinus werd door Nero gewijd aan Jupiter Vindex in het Capitool, een omstandigheid die destijds geen bijzondere aandacht trok maar na de Gallische opstand van Julius Vindix werd gezien als een voorteken. De maand april werd vernoemd naar Nero en er werd een tempel aan Salus toegekend en opgericht. Een tempel van Salus werd ingewijd na de ontdekking van de samenzwering op precies het punt waar Scaevinus zijn mes had getrokken.

Denominatie:
Aureus 24 karaats goud
Conditie:
Zeer fraai
Formaat:
19 mm 
Gewicht:
7,26 gram
Periode:
65-66 Na chr.
Muntplaats:
Rome
Muntsnede:
-.-
Voorzijde:
NERO CAESAR AVGVSTVS blote buste naar rechts, gelauwerd.
Achterzijde:
SALVS Salus gezeten naar links met patera
Referentie:
Calicó 444 (R3). Cohen 315. BMC -. BN II 241. Mac Dowall, Nero 33. RIC -. 

Nero, wie kent hem niet. Een van de meest beruchte Romeinse keizers. Nadat hij Claudius, zijn adoptief vader,  en diens zoon Britannicus uit de weg had geruimd met zijn moeder Agrippina II, lag de weg vrij voor de keizerlijke macht. Hij vermoordde later zijn vrouwen Poppaea en Octavia, die zelfs zwanger was, en reciteerde een gedicht, terwijl Rome in brand stond. Hij gaf de Christenen de schuld, die de volgende 300 jaar onderwerp werden van vervolging. Nero gaf zich over aan decadentie en loste problemen, met onder ander de opstandelingen Otho en Galba, slecht op. De Senaat zette hem af en toen hij op het punt stond gearresteerd te worden, pleegde hij zelfmoord met een dolk.