- Beschikbaarheid: Verkocht
- Model: Annona sestertius
De Annona was in de Romeinse tijd de belichaming van het graan- en voedselbeleid van de staat, specifiek gericht op de graanvoorziening van de stad Rome. Het begrip komt van het Latijnse woord "annus" (jaar) en verwees oorspronkelijk naar de jaarlijkse graanopbrengst. Later werd Annona gepersonifieerd als een godin, die het belang van voedselvoorziening en economische stabiliteit voor de Romeinse bevolking symboliseerde. Haar cultus stond in verband met het beleid van de keizers om de inwoners van Rome te voorzien van graan via een systeem van graanuitdelingen (de cura annonae). Dit systeem was cruciaal om sociale stabiliteit te behouden, vooral in tijden van schaarste. Op afbeeldingen wordt de godin Annona vaak getoond met symbolen zoals een hoorn des overvloeds (cornucopia) en graanschepen, verwijzend naar de graanleveringen die vaak per schip naar Rome kwamen vanuit de provincies, vooral uit Egypte.
Denominatie:
Sestertius
Conditie:
Ruim fraai (keerzijde aankoeksels, geen bronsrot!)
Formaat:
30 mm
Gewicht:
26,92 gram
Periode:
175 Na chr.
Muntplaats:
Rome
Muntsnede:
-.-
Voorzijde:
M ANTONINVS AVG GERM SARMATICVS Annona naar links met korenaren boven modius en met hoorn des overvloeds
Achterzijde:
TR P XXIX IMP VIII COS III, S C Annona naar links met korenaren boven modius en met hoorn des overvloeds. Volkstribuun voor de 29ste maal Imperator voor de 8ste maal Consul voor de 3e maal
Referentie:
RIC III 1154; MIR 18, 313–6/30; Banti 479; BMCRE 1513.
Marcus Aurelius was de laatste van de 5 goede keizers. Hij was een neef van Faustina I. Hadrianus was erg onder de indruk van de jongeman en zorgde ervoor door hij geadopteerd werd door Antoninus Pius. Die arrangeerde een huwelijk tussen Marcus en zijn dochter Faustina II. Toen Pius stierf benoemde Marcus, Lucius Verus als mede-keizer. Marcus Aurelius was een filosofische keizer en probeerde zijn rijk te verlichten. Op zijn veldtochten schreef hij het beroemde werk ‘Meditaties’. Marcus Aurelius benoemde zijn zoon Commodus uiteindelijk tot keizer en maakte hiermee een eind aan het principe van Adoptiefkeizers. Een grote fout, want Commodus was incapabel en riep daarmee onheil af over het rijk en haar toekomst.
