- Beschikbaarheid: Verkocht
- Model: Fel Temp cyzicus SMKgamma
Een iconische keerzijde in eerste instantie geslagen door de zonen van Constantijn de Grote, Constans en Constantius II. Van dit munttype is een enorme verscheidenheid aan gewichten, munttekens, bustes en variaties van de keerzijde bekend. Het is nu algemeen geaccepteerd dat dit type in 348 werd geïntroduceerd ter gelegenheid van de 1100-jarige viering van Rome.
Denominatie:
AE2
Conditie:
Ruim zeer fraai (zilverresten)
Formaat:
25 mm
Gewicht:
4,45 gr
Periode:
351-354 Na chr.
Muntplaats:
Cyzicus
Muntsnede:
SMKgamma
Voorzijde:
D N CONSTANTIVS PF AVG Constantius met kuras en drapering naar rechts, diadeem. Onze heer Constantius hogepriester augustus.
Achterzijde:
FEL TEMP REPARATIO, Soldaat met schild doorspietst een gevallen ruiter. De gelukkige tijden komen terug. Gamma in veld.
Referentie:
RIC VIII 92
Flavius Julius Constantius (Grieks: Κωνστάντιος Β', Kōnstantios) (7 augustus 317 - 3 november 361), bekend als Constantius II, was een Romeins keizer van september 337 tot 3 november 361. Constantius werd in Sirmium, in Illyricum, als tweede zoon van Constantijn de Grote en diens vrouw Fausta geboren. Op 13 november 324 werd hij door zijn vader tot Caesar benoemd. Omstreeks 335 trouwde hij met zijn eerste vrouw, een dochter van zijn oom Julius Constantius en halfzuster van zijn neef Julianus Apostata. Toen Constantijn de Grote in mei 337 stierf was Constantius er snel bij om zo veel mogelijk macht te grijpen. Hij was waarschijnlijk de drijvende kracht achter het uitroeien van de halve mannelijke familie van Constantijn. In september datzelfde jaar verdeelde hij het rijk samen met zijn broers Constantijn II en Constans. Constantius kreeg het oostelijke deel, met uitzondering van Thracië, Achaea en Macedonia, dat onder controle van Constans viel. In 340 stierf Constantijn II, de oudste van de drie broers, in een slag tegen Constans (de jongste). In 350 werd ook Constans gedood, door een opstand van de usurpator Magnentius. Constantius was nu theoretisch keizer van het complete rijk. Magnentius moest echter nog wel uit de weg worden geruimd. Constantius benoemde derhalve zijn neef Flavius Claudius Constantius Gallus, broer van Julianus Apostata, tot Caesar om in het oosten een oogje in het zeil te houden, terwijl hij zelf naar Italia trok. Constantius voerde twee veldslagen tegen Magnentius, bij Mursa in 351, die onbeslist eindigde, en bij Mons Seleucus in 353, waarin het hem lukte om Magnentius definitief te verslaan. Een jaar later liet Constantius Gallus executeren, omdat deze opstandig werd. Gedurende Constantius' gehele heerschappij waren er regelmatig invallen van de Perzen. De meeste van deze invallen wist hij af te slaan. Zijn militaire campagnes tegen de Germaanse stammen waren succesvoller: in 354 versloeg hij de Alamanni; in 357 voerde hij ten noorden van de Donau campagne tegen de Quaden en Sarmaten. In 355 benoemde Constantius op aanraden van zijn tweede vrouw Eusebia zijn neef Julianus (Apostata) tot Caesar, en stuurde hem naar Gallia. Deze had daar echter zoveel succes, dat zijn troepen hem in 360 tot keizer uitriepen. Een burgeroorlog werd voorkomen door de (natuurlijke) dood van Constantius in november 361.