Nero - tetradrachme Alexandria (D2555)

Mooie kwaliteit voor dit type dat meestal niet scherp geslagen is en poreus metaal. Een tetradrachme stond in waarde gelijk aan een denarius.Deze Alexandrijnse tetradrachme van Nero, geslagen in jaar 12 van zijn regering (65/66 n.Chr.), maakt deel uit van de zogeheten Alexandrijnse godenserie, waarin de keizer zich bewust liet verbinden met lokale, Grieks-Egyptische godheden en personificaties. Op de voorzijde verschijnt Nero met stralenkroon en aegis, elementen die hem niet alleen als keizer maar ook als bijna goddelijke figuur presenteren, in lijn met de hellenistische traditie van koninklijke verheffing. De stralenkroon benadrukt zijn kosmische en beschermende rol, terwijl de aegis verwijst naar macht en goddelijke bescherming. De keerzijde toont de personificatie van Alexandria, herkenbaar aan de olifantenscalp als hoofdtooi, een krachtig symbool van Egypte, Afrikaanse rijkdom en de exotische status van de stad. In de context van Nero’s Alexandrijnse godenserie fungeert Alexandria hier niet louter als stadsallegorie, maar als beschermende en identiteitsbepalende goddelijke figuur van de provincie. Door haar tegenover zijn eigen portret te plaatsen, benadrukt Nero de bijzondere relatie tussen de keizer en Egypte, een provincie van cruciaal belang voor de graanvoorziening van Rome en formeel persoonlijk bezit van de keizer.

Denominatie:
Biljoen Tetradrachme
Conditie:
bijna prachtig
Formaat:
23 mm 
Gewicht:
12,95 gram
Periode:
65-66 Na chr. (jaar 12)
Muntplaats:
Alexandria
Muntsnede:
-.-
Voorzijde:
NEΡΩ KΛAΥ KAIΣ ΣEB ΓEΡ  Nero met stralenkroon en Aegis naar links, voor hem LIB = jaar 12
Achterzijde:
AΥTO-KΡA Alexandria naar rechts met olifantskap
Referentie:
Köln 172-174; Dattari 204; Milne 238; Emmett 109; RPC I 5289

Nero, wie kent hem niet. Een van de meest beruchte Romeinse keizers. Nadat hij Claudius, zijn adoptief vader,  en diens zoon Britannicus uit de weg had geruimd met zijn moeder Agrippina II, lag de weg vrij voor de keizerlijke macht. Hij vermoordde later zijn vrouwen Poppaea en Octavia, die zelfs zwanger was, en reciteerde een gedicht, terwijl Rome in brand stond. Hij gaf de Christenen de schuld, die de volgende 300 jaar onderwerp werden van vervolging. Nero gaf zich over aan decadentie en loste problemen, met onder ander de opstandelingen Otho en Galba, slecht op. De Senaat zette hem af en toen hij op het punt stond gearresteerd te worden, pleegde hij zelfmoord met een dolk.