- Beschikbaarheid: Verkocht
- Model: ARA PACIS altar
De Ara Pacis (Latijn, "Altaar van de Vrede") of Ara Pacis Augustae ("Altaar van de Augusteïsche vrede") is een altaar in Rome dat is gewijd aan de vrede. De personificatie van de vrede wordt afgebeeld als de Romeinse godin Pax. Het is ingewijd op 30 januari in 9 v.Chr op de verjaardag van Livia. De aanleiding van de bouw was het einde van de Gallische oorlogen.
De Ara Pacis is bijzonder gedetailleerd uitgevoerd en gebeeldhouwd uit het beste witte Carrara marmer. De afbeeldingen moesten niet alleen vrede en voorspoed uitdrukken, maar uiteraard ook de piëteit (vroomheid) van de machthebbers tonen. Hierdoor zijn er afbeeldingen van de Augustus en zijn familie die vee offeren aan de goden en andere voorstellingen met betrekking tot de vroomheid van de keizer.
De Ara Pacis was oorspronkelijk geplaatst op de Campus
Martius. Het was een muur van 11,65 bij 10,62 meter op een verhoging met een
deur. Binnen bevond zich het altaar, bescheiden versierd met afbeeldingen van
bloemen en dieren.
Het altaar is gerestaureerd en te bezoeken in Rome. Matige voorzijde, maar prachtige keerzijde, waarbij de decoraties op de deuren zichtbaar zijn!
Denominatie:
AE As
Conditie:
Matig/bijna prachtig
Formaat:
29 mm
Gewicht:
8,84 gram
Periode:
66 Na chr.
Muntplaats:
Rome
Muntsnede:
ARA PACIS
Voorzijde:
IMP NERO CAESAR AVG P M TR POT P P blote gelauwerde buste naar rechts met kleine globus aan het uiteinde. Imperator Nero Caesar Augustus Hogepriester Volkstribuun vader des vaderlands
Achterzijde:
SC met toestemming van de senaat. Altaar
Referentie:
Ric 526
Nero, wie kent hem niet. Een van de meest beruchte Romeinse keizers. Nadat hij Claudius, zijn adoptief vader, en diens zoon Britannicus uit de weg had geruimd met zijn moeder Agrippina II, lag de weg vrij voor de keizerlijke macht. Hij vermoordde later zijn vrouwen Poppaea en Octavia, die zelfs zwanger was, en reciteerde een gedicht, terwijl Rome in brand stond. Hij gaf de Christenen de schuld, die de volgende 300 jaar onderwerp werden van vervolging. Nero gaf zich over aan decadentie en loste problemen, met onder ander de opstandelingen Otho en Galba, slecht op. De Senaat zette hem af en toen hij op het punt stond gearresteerd te worden pleegde hij zelfmoord met een dolk.