- Beschikbaarheid: Verkocht
- Model: consecratio divvs altar ric 272
In de Romeinse tijd verwees "consecratio" naar het proces van het vergoddelijken van een overleden keizer. Het werd beschouwd als een officiële ceremonie om de overleden keizer te eren en hem te verheffen tot een goddelijke status. Na de dood van een keizer werd er een periode van rouw gehouden en werd een grootse begrafenis gehouden. Vervolgens werd de overleden keizer officieel "geconsecreerd" of vergoddelijkt door zijn opvolger. Dit hield in dat een speciale ceremonie werd gehouden waarbij de overleden keizer symbolisch werd opgenomen in het rijk der goden. Tijdens de consecratio-ceremonie werd de overleden keizer vereerd als een god. Een altaar werd opgericht ter ere van de vergoddelijkte keizer en zijn beeld werd geplaatst in publieke tempels en heiligdommen. Offers werden gebracht en rituelen werden uitgevoerd om de band tussen de keizer en de goden te symboliseren. Met de consecratio werd de vergoddelijkte keizer opgenomen in het pantheon van Romeinse goden en kreeg hij een officiële goddelijke status. Dit had niet alleen religieuze betekenis, maar ook politieke en symbolische implicaties. Het verheffen van de overleden keizer tot goddelijke status versterkte de verering van de keizerlijke cultus en droeg bij aan de legitimiteit en verering van de keizerlijke macht. Het vergoddelijken van de overleden keizer was een belangrijk onderdeel van het keizerlijke cultus en een manier voor de opvolger om loyaliteit en respect te tonen aan zijn voorganger, evenals de continuïteit van de keizerlijke autoriteit te bevestigen.
Denominatie:
Denarius
Conditie:
Zeer fraai
Formaat:
18 mm
Gewicht:
2,78 gram
Periode:
180 Na chr.
Muntplaats:
Rome
Muntsnede:
-.-
Voorzijde:
DIVVS M ANTONINVS PIVS, blote buste naar rechts. De goddelijke Marcus Aurelius.
Achterzijde:
CONSECRATIO, Adelaar naar rechts op een versierd altaar. De vergoddelijking.
Referentie:
RIC 272
Marcus Aurelius was de laatste van de 5 goede keizers. Hij was een neef van Faustina I. Hadrianus was erg onder de indruk van de jongeman en zorgde ervoor door hij geadopteerd werd door Antoninus Pius. Die arrangeerde een huwelijk tussen Marcus en zijn dochter Faustina II. Toen Pius stierf benoemde Marcus, Lucius Verus als mede-keizer. Marcus Aurelius was een filosofische keizer en probeerde zijn rijk te verlichten. Op zijn veldtochten schreef hij het beroemde werk ‘Meditaties’. Marcus Aurelius benoemde zijn zoon Commodus uiteindelijk tot keizer en maakte hiermee een eind aan het principe van Adoptiefkeizers. Een grote fout, want Commodus was incapabel en riep daarmee onheil af over het rijk en haar toekomst.