- Beschikbaarheid: Verkocht
- Model: campgate SMANTA
In de loop der tijd veranderden de grenzen van het Romeinse Rijk – de limes – in verdedigingslinies tegen invallen van barbaarse stammen. Langs deze grenzen werden wachttorens en verdedigingswerken gebouwd om steden en militaire posten te beschermen. Een bijzonder voorbeeld uit deze periode is de Porta Nigra in Trier (Duitsland), de enige bewaard gebleven Romeinse kamppoort. Kamppoorten vormden ook een populair motief op Romeinse munten, vooral tijdens en na de regering van keizer Constantijn de Grote. Deze munten tonen de ingang van een Romeins legerkamp, vaak met indrukwekkende details zoals openstaande deuren, decoraties, en verwijzingen naar specifieke muntplaatsen (officinae). Er bestaan talloze varianten, en sommige zijn tegenwoordig gewilde verzamelobjecten. Deze afbeeldingen dienden als propaganda: het rijk kampte met voortdurende dreiging van barbaarse aanvallen, en door de kracht en verdediging van het leger te benadrukken, werden de burgers gerustgesteld. Hoewel sommige torens op deze munten wel eens als vuurbakens worden aangeduid, is dit waarschijnlijk onjuist. De echte vuurbakens dienden om signalen tussen legerposten door te geven. Veel van deze munten werden geslagen tijdens de burgeroorlog tussen keizer Constantijn in het oosten en zijn rivaal Licinius in het westen – een periode waarin het belang van militaire macht en communicatie centraal stond.
Denominatie:
AE Follis
Conditie:
Bijna prachtig
Formaat:
19 mm
Gewicht:
3,09 gr
Periode:
326-327 Na chr.
Muntplaats:
Antioch
Muntsnede:
SMANTA
Voorzijde:
FL IVL CONSTANTIVS NOB C, Kuras met drapering naar links, gelauwerd. Flavius Julius Constantius nobele keizer.
Achterzijde:
PROVIDENTIAE CAESS, de voorzienigheid van de Keizers. Kamppoort met twee bakens en 1 ster. Deur met stip.
Referentie:
RIC VII 74
Constantius II (317–361) was Romeins keizer van 337 tot 361. Als tweede zoon van Constantijn de Grote greep hij na diens dood snel de macht en liet veel mannelijke familieleden uitmoorden. Hij verdeelde het rijk met zijn broers, waarbij Constantius het oosten kreeg. Na de dood van zijn broers Constantijn II (340) en Constans (350) werd hij alleenheerser. Hij versloeg de usurpator Magnentius in 353. Constantius had te maken met Perzische aanvallen, maar boekte meer succes tegen Germaanse stammen. Hij benoemde zijn neef Julianus tot Caesar, maar deze werd later door zijn troepen tot keizer uitgeroepen. Constantius stierf in 361, waarmee een burgeroorlog werd vermeden.
